Çocuk bakıcısı mesleği, günümüz toplumunda değişen aile yapısı ile birlikte önemli bir meslek haline gelmiştir. Çalışan ebeveynlerin sayısının artmasıyla doğru orantılı olarak bu meslekte yetişmiş eleman ihtiyacı da artmıştır.
Ülkemizde üniversite, meslek yüksekokulları ve liselerde çocuk gelişimi bölümleri mevcut olup, bu alanda yeterince donanımlı elemanlar yetiştirilmektedir. Eleman alınırken de bu bölüm mezunu ve tecrübe sahibi adaylar tercih edilir. Ancak çocuk bakımı ciddi anlamda çaba, özveri ve istek gerektirmektedir. Anne-babalar zorunlu olarak emanet ettikleri çocuklarının emin ellerde olması için tercihlerini titizlikle yapmaktadırlar. Ebeveynler işe alım sürecinde eğitim dışında, önemsedikleri ve hatta zorunlu tuttukları bir takım kişisel özelliklere de dikkat etmektedirler. Bunlar;
- Çocukları seven,
- Güvenilir ve sorumluluk sahibi bir kişiliğe sahip olmak,
- Güler yüzlü, enerjik ve sevecen olmak,
- Sabırlı, anlayışlı ve dikkatli olmak,
- Sigara ve alkol gibi kötü alışkanlıkları bulunmamak,
- Temiz, titiz ve düzenli olmak,
- Fiziksel ve zihinsel aktivitelerini kısıtlayacak veya bulaşıcı bir hastalığın bulunmaması,
- Doğru bir diksiyon ile iyi bir iletişim becerisine sahip olmak,
- Problemlerle başa çıkma yeteneğinin gelişmiş olması,
- Kitap okuma gibi doğru alışkanlıklarının olması,
- Planlama becerisine sahip,
- Kurallı ve disiplinli olmak,
- Etkili zaman yönetimi yapabilen ve dakik,
Şeklinde sıralayabileceğimiz ve ekleme yapabileceğimiz uzun bir liste olacaktır.
Kişiden aldığı eğitim dışında, çocuklarla iyi iletişim kurabilecek olan, kendini geliştirmiş, gelişime açık ve özgüven sahibi bir birey olması beklenir. Kişi çocukla yakın ilişki içinde olacağından, olumlu ya da olumsuz özellikleri direkt olarak çocuğu etkileyebilmektedir. Örneğin diksiyonu bozuk bir model, çocuğun dil gelişimini, özellikle gelişimin kritik döneminde fazlasıyla etkileyebilmektedir.
Karar aşamasında zorlu durumlarla başa çıkabilme yetisi sorgulanır. İlgi, istek, dikkat ve iletişim yeteneği gözlemlenir. Adaydan istenecek sağlık raporuyla, yüzeysel de olsa sağlık durumu öğrenilir. Sonuç olarak çocuk bakıcısı olabilmek teknik bilgi ve eğitimden önce istek ve ilgi gerektiren bir meslektir. Çocukları sevmeyen, doğru iletişimi kuramayan bir birey yalnızca eğitimden aldığı teknik bilgilerle bu işi hakkıyla yerine getiremez.